-Sarkılı el oyunları sadece kızlarda ve son kusakta görülmektedir. -Yerden yüksek adlı (köse kapmacaya benzer) oyun sadece son kusakta görülmektedir ve her iki cinste de vardır. -Üçüncü kusakta fabrikasyon oyuncak görülmekte birlikte sayıca çok azdır. En yüksek oranda plastik araba, kamyon ve tasoya rastlanmaktadır. -Yetiskinlerin müdahalesi oldugunu söyleyenler bunu oyundan eve gelme zamanına müdahale olarak tanımlamaktadırlar (Örnegin bir nine, kendilerine “kızım günes inmeden eve gel” dendiğini söylemektedir). giysi giydirmece oyunları -genellikle erkek çocukları için oyunun bitiş saati akşam ezanıdır Göncü ve arkadasları (1999), Leont’ev’in kuramına dayanarak, çocukların oyunlarındaki kültürel çesitliligi saptamak için bes ilke önermektedir: (1) Çocukların içinde yasadıgı toplulukların ekonomik yapısı oyunun bir etkinlik olarak yasanmasını belirlemektedir. (2) Çocuk oyunlarının anlasılması çocukların içinde yasadıgı toplulugun oyunun degerine iliskin inançlarının bilinmesini gerektirmektedir. (3) Çocuk oyunlarının anlasılması toplulugun oyuna iliskin degerlerinin çocuklara giysi giydirmece oyunları ne kadar iletildigini analiz etmeyi gerektirmektedir. (4) Çocuk oyunlarının anlasılması çocukların kendi dünyalarını oyunda ne kadar temsil ettikleri incelemeyi gerektirmektedir. (5) Çocuk oyunlarının anlasılması çoklu veri toplamayı ve analiz tekniklerini içeren disiplinlerarası bir metodolojinin benimsenmesini gerektirmektedir. Göncü’ye (2001) göre, çocukların ne sıklıkla oynadıgı, oyun arkadaslarının kim oldugu, oyunların fiziksel ortamı (oyun odası ya da köy meydanı) ve oyuncakların niteliginin toplumun yapısı tarafından belirlendigini gösteren bilimsel kanıtlar vardır. Biz bu arastırmada Göncü ve arkadaslarının 2. ve 3. önermelerine uygun verileri yemek yapma toplayabildigimizi düsüyoruz. Arastırmayı yaptıgımız toplulukta yetiskinlerin oyuna ilgisiz kaldıkları ortaya çıkmaktadır. Köyde büyük-küçük herkesin çalısmak zorunda olması oyuna olumsuz bir değer yüklenmesine neden olmaktadır. Köyde oyuna iyi gözle bakılmadıgı ve köy çocuklarının oyun oynamaya pek zaman bulamadıkları Türkiye’de baska arastırmalarda da saptanmaktadır (Yıldırak, 1990). Buna karsılık çocukların oyunlarına yetiskinlerin çok fazla müdahale etmedikleri de dikkati çekmektedir. Kısacası, köy toplumunda oyuna “tesvik” yok, ama “müdahale” de yok denebilir. Öte yandan, kentlesme, okullasma, ekonomik gelisme, radyo ve televizyon, ulasım ve iletişim gibi etmenlerin geleneksel çocuklugu baska yerlerde oldugu gibi Türkiye’de de gitgide ortadan kaldırdıgı söylenebilir. Bu kosullar geleneksel oyunların genç kusaklara aktarılmasını engellemekte, buna karsılık yeni ve farklı oyunların yaygınlasmasına neden olmaktadır. Serbest Pazar ekonomisinin yemek yapma ülke çapında yaygınlastırılması oyuncak endüstrisinin yeni ürünlerini kırsal kesime de tasımakta, böylece geleneksel oyun araçlarının ortadan kalkmasına yol açmaktadır. Öte yandan, anababa otoritesinin gevsemesi ve anababa-çocuk iliskilerinin kısmen zayıflaması da geleneksel mirasın aktarılmasını olumsuz yönde etkilemektedir. Rossie (2001) çocuk oyunlarının sosyokültürel ve tarihsel bakıs açısıyla ele alınmasında geçmis, simdi ve gelecek arasındaki sürekliligin ve kopusların incelenmesinin önemli oldugunu belirtmektedir. Bu arastırmanın bulguları süreklilik/kopukluk degiskenleri açısından degerlendirebilecek nitelikte görünmektedir. Degisim gösteren davranıslar sunlardır: Oyun sayısının, oyun türlerinin ve grup en güzel temizlik oyunları oyna oyunlarının geçmisten bugüne dogru azalması; oyun aktarma yönteminin degismesi; oyun araçlarının dogal nesnelerden satın alınan nesnelere dogru degismesi; sahip olunan oyuncakların geçmişten bugüne dogru artması. Buna karsılık süreklilik gösteren davranıslar da sunlardır: Oyunları öğreten kaynagın hep aynı kalması; oyun oynanan yerlerin ve oyun zamanının degismemesi; sarkılıtekerlemeli oyunların degismemesi; anabaların çocukların oyununa katılmaması ve karısmaması. Bu en güzel temizlik oyunları oyna bulgular kırsal alanda çocukların oyunlarında hem degisim hem süreklilik oldugunu göstermektedir. En önemli oyunların gitgide azalması ve bireysellesmesi oldugu söylenebilir. Bu sonuç, geleneksel oyunların oldugu gibi geleneksel çocuklugun da gitgide ortadan kalkmakta oldugunu göstermektedir.