LNG, tanker alt sektörlerinde alternatif yakıt tercihi olarak öne çıkıyor; çift yakıtlı VLCC'lerin %93,3'ü, Suezmax'ların %91,9'u ve Aframax/LR2 gemilerinin %89,1'i LNG tahrik sistemiyle donatılmış durumda. Bu tercih, LNG'nin yerleşik yakıt ikmal altyapısı, kanıtlanmış teknoloji geçmişi ve geleneksel deniz yakıtına kıyasla sağladığı anlık emisyon avantajlarından kaynaklanıyor. MR2/MR1 segmenti ise istisna teşkil ediyor; burada metanol, çift yakıtlı pazarın %74,2'sini oluştururken, LNG'nin payı sadece %25,8. Bu durum, MR'lerin metanol taşıyıcısı rolünü yansıtıyor ve onlara metanol taşıma deneyimi ve kargo limanlarında yakıt erişimi gibi yerleşik avantajlar sağlıyor.
Dökme yük sektörü, özellikle daha büyük gemi sınıfları arasında, çift yakıtlı sistemlerin benimsenmesinde önemli ölçüde daha yüksek bir oran sergiliyor. Capesize gemilerin %3,1'i halihazırda çift yakıtlı motorlarla çalışıyor ve bu oran sipariş aşamasında %27,5'e yükseliyor; bu da analiz edilen tüm segmentler arasında en yüksek benimseme oranı. Post Panamax dökme yük gemileri ise %23,4'lük sipariş defteri penetrasyonuyla ikinci sırada yer alıyor. Dökme yük sektöründeki bu belirgin artış, kiralayanların artan çevresel tercihleri ve büyük madencilik şirketlerinin daha temiz gemi özellikleri gerektiren taahhütleri de dahil olmak üzere çeşitli pazar etkenlerini yansıtıyor.
Dökme yük gemileri segmentinde alternatif yakıt türü tercihleri, tankerlere kıyasla daha fazla çeşitlilik göstermekte. Capesize gemiler %65,6 oranında LNG'yi tercih ederken, %13,9 oranında metanol ve %20,5 oranında amonyak kullanımında da dikkat çekiyor. Post Panamax gemiler, çift yakıtlı tonajın %66,7'si ile en güçlü metanol tercihini gösterirken, Panamax gemiler %42,9 ile LNG ve %57,1 ile metanol arasında bölünmüştür. Supramax ve Handysize sınıfları %100 oranında tamamen LNG tercihini göstermektedir, ancak bu daha küçük segmentlerde çift yakıt kullanımının minimal düzeyde olması nedeniyle örneklem büyüklükleri sınırlı.