İngiliz bilim insanları, Titanikʹin bilinen batış sebebini sorgulamaya açacak yeni bir bilgiye ulaştı. Araştırmaya göre, transatlantiğin buzdağına çarptığı 1912 yılında, Kuzey Atlantikʹteki buzdağı sayısı iddia edildiği gibi anormal seviyede değildi. İngiltereʹdeki Sheffield Üniversitesiʹnden bilim insanları, Titanikʹin battığı yılı da içine alan 20 yıllık dönemdeki buzul hareketlerini inceledi. Sonuçları Weather Journalʹda yayınlanan araştırmaya göre, Titanikʹin battığı 1912 yılında Kuzey Atlantikʹteki buzdağı sayısı ˮçokˮ ancak iddia edildiği gibi ˮolağanüstüˮ değildi. Grant Bigg ve David Wiltonʹın, ABD Sahil Güvenlik verilerine dayandırarak yaptığı araştırmaya göre, o yıl 48. paralelin güneyine inen buz dağı sayısı 1038. Bu, çok görünse de, o dönem için alışıldık bir sayı. 500 metre kala fark edilmişti Zamanının en büyük transatlantik yolcu gemisi Titanik, 15 Nisan 1912ʹde ilk seferini yaparken, rotasındaki buzdağını ancak 500 metre kala fark edebilmişti. Bu, 269 metre uzunluğundaki yolcu gemisinin manevra yapabilmesi için yeterli bir mesafe değildi. Titanik, çarpmadan iki buçuk saat sonra, Grönlandʹin güneybatısında, bin 500ʹden fazla yolcusuyla birlikte sulara gömüldü. Facinanın hemen ardından çıkan haberler, sebebin, Kuzey Atlantikʹteki buzdağı sayısının normalin üzerine çıkmış olmasını işaret ediyordu. Amerikalı yetkililer, sıcak geçen kış mevsiminin buzulları erittiğini, buzullardan kopan büyük kütlelerin rüzgar ve okyanus akıntılarıyla güneye yani Kuzey Atlantikʹe sürüklendiğini iddia etmişti. Hatta İngiltereʹde yayınlanan Times gazetesi, Ayʹın Dünya ile konumlanmasında oluşan olağanüstü bir durum nedeniyle yaşanan şiddetli gel-gitʹin, buzulların bu hareketinde etkili olduğunu yazmıştı. 100 yıl öncesinin buzul hareketleri incelendi Sheffield Üniversitesiʹnden Grant Bigg ve David Wiltonʹin 1900-1920 yıllarını kapsayan araştırmasına göre ise, 1912 yılında, Kuzey Atlantikʹteki buzdağı sayısı olağanüstü düzeyde değildi. Hatta 1909 yılında, 1912ʹye kıyasla çok daha fazla buzdağı, bu kadar güneye inmişti. BBCʹye konuşan Profesör Bigg, Titanikʹin battığı yıl, Kuzey Atlantikʹteki buzul sayısının, 20. Yüzyılın ilk 60-70 yılı için normal sayılabilecek düzeyde olduğunu söyledi. Araştırmacılar, verilere dayanarak geliştirdikleri bilgisayar simülasyonunda, Titanikʹin çarptığı buzdağına dair yeni bilgiler de ortaya çıkardı. Tahminlere göre tarihin en büyük deniz faciasına neden olan buzdağı, 1911 sonbaharında büyük bir buzuldan koptu; yaklaşık 500 metre uzunluğunda ve 300 metre derinliğindeydi. 7deniz