Genel Sekreter Arsenio Dominguez, Uluslararası Denizcilik Örgütü'nde (IMO), herhangi bir endüstri sektörü için dünyanın ilk küresel karbonsuzlaştırma planını şekillendirecek bir dizi kritik toplantının ilk gününde, artık hiçbir şeyin yeni düzenlemelerin kabul edilmesini engelleyemeyeceğini söyledi.
Dominguez, gelecek yıl bu zamanlar ekonomik bir fiyatlandırma mekanizması üzerinde anlaşmaya varılacağından emin olduğunu ancak bunun nasıl bir şekil alacağından emin olmadığını söyledi.
Deniz Çevresini Koruma Komitesi'nin (MEPC) 81. oturumunun ilk gününde basına konuşan Dominguez, gemicilikten sıfır emisyona yol açacak tarihi yeni düzenlemeleri gerçekleştirme yolunun artık belirlendiğini ve "hiçbir şeyin süreci rayından çıkaramayacağını" yineledi.
Dominguez, "Tüm üye devletlerin desteğiyle hepimiz aynı yönde ilerliyoruz. Geleceği tahmin edemem ama 2027 yılına kadar bir fiyatlandırma mekanizmasına geçme yetkimiz var ve bunun için çalışıyoruz" dedi
MEPC delegelerine IMO'nun 2050 yılına kadar ya da yakın bir tarihte sıfır emisyon hedefine ulaşmasının üye devletlerin "ortak hareket etmesini" gerektireceğini söyleyen Dominguez, "Teknik ve ekonomik tedbirlere yönelik çeşitli güncellenmiş teklifler ve geçen haftaki ISWG-GHG 16 sırasında yapılan tartışmalar, IMO'nun 2023 IMO Sera Gazı Stratejisindeki hedeflere ulaşmasını sağlayacak şekilde bu tedbirlerin geliştirilmesine yönelik kararlılığınızı açıkça ortaya koymaktadır" dedi.
Dominguez, çıkarları olan üye devletlerin bile karbonsuzlaştırma yapmaları gerektiğini anladıklarına ve bu nedenle de şartlar gereği karbonsuzlaştırma programını desteklemek zorunda kalacaklarına inanıyor.
Denizcilik sektörü kendi başına iklim değişikliğini önleyemese de, küresel ticaretin en büyük destekçisi olması nedeniyle önemli bir role sahip olan çok önemli bir sektör.
Aralık 1997'de imzalanan ve üye devletleri iklim kriziyle başa çıkma konusunda taahhüt altına sokan Kyoto sonrasında, denizcilik karbon emisyonlarını azaltmak için çok az adım attı ve bazı gözlemciler armatörleri iklim konularında uzlaşmaz olmakla suçladı.
Aradan 20 yıl geçti ve IMO nihayet 2050 yılına kadar denizcilik emisyonlarında %50'lik bir kesinti yapılmasını kabul etti. AB'nin blok oyuyla bunu gerçekleştirdiği söyleniyordu.
2018'den bu yana denizcilikte karbonsuzlaştırma programı hız kazandı ve ilginç bir şekilde armatörlerin tek sesle konuşmadığına dair işaretler ortaya çıktı.
Deniz taşımacılığının en büyük üç alanından biri olan tanker sahipleri genellikle hangi sektörde faaliyet gösterdiklerini bilirler, ancak en azından ham petrol taşımacılığında bu sektör giderek kötüleşiyor olabilir.
Dökme yük gemisi operatörleri genellikle bir sonraki kiralamalarının onları nereye götüreceğinden emin değiller, bu da bazı operatörler için yakıt ikmali çözümleri için gerçek bir sorun teşkil ediyor, ancak çoğunlukla aynı anda yalnızca bir müşteriyle uğraşmak zorunda kalıyorlar.
En büyük emisyon yayıcılar olan konteyner sektörünün her gemide çok sayıda müşterisi bulunuyor ve konteyner gemisi operatörlerine yöntemlerini değiştirmeleri için baskı uygulayanlar da bu nakliyeciler oldu.
Tüketici etkisi kritik bir rol oynadı ve önemli nakliyeciler, kapsam üç emisyonlarının kendilerini çevreye duyarlı bir perakendeci veya üretici yaptığını göstermeye hazır nakliyeci grupları oluşturdu.
Taşıyıcılar aniden kazanılacak bir rekabet avantajı olduğunun farkına vardılar, o zamanlar dünyanın en büyük konteyner hattı olan Maersk, yüksek derecede kirletici fosil yakıt LNG'yi dışlayan bir dekarbonizasyon planı oluşturdu ve alternatif ara yakıtlar olarak metanol ve amonyağa yöneldi.
Bugün, metanol kullanan çift yakıtlı gemiler için verilen yeni siparişlerin sayısı LNG için verilenleri geride bırakıyor. Rüzgar enerjisi gibi yeni teknolojiler çok yavaş da olsa geliştirilmektedir, ancak Dominguez'in de vurguladığı gibi gidişat karbonsuzlaştırmaya doğru yönelim gösteriyor.
IMO, her ne kadar teknoloji ve yakıttan bağımsız kalsa da, IMO'nun 2030 ve 2040 yıllarındaki ara hedeflerini karşılayacak ve nihayetinde 2050 yılına kadar net sıfıra ulaşacak farklı alternatif yakıtları değerlendiriyor.
Ancak planın bir zayıf noktası varsa o da üye devletlerin planı oylaması ve her adımda onay vermesi gerektiğidir. Her kilometre taşı süreç için bir tehlike noktası ve dünyanın göze alamayacağı gecikmeler ve belirsizlikler yaşanabilir.
Kyoto'dan önce bile süreci geciktirme konusunda bazı başarılar elde etmiş olan çıkar çevrelerinin, petrol ve doğal gaz enerjisinin önceliğine son vermek için yine yeni engeller çıkarmasından korkuluyor.
